ΔΙΑΜΑΝΤΙΑ ΚΑΙ ΒΑΤΡΑΧΙΑ 

Μια φορά και έναν καιρό σε έναν τόπο μακρινό, ζούσε μια χήρα με τις δυο κόρες της. Η μεγαλύτερη κόρη η Φάνυ ήταν κακιά, δύστροπη, έμοιαζε και συμπεριφέρονταν όπως η μητέρα τους, και ως εκ τούτου ήταν η αγαπημένη της κόρη. Η μικρότερη η Ρόουζ έμοιαζε τον πατέρα της, και ήταν γλυκιά, καλή, ευγενική, και πολύ όμορφη. Η μάνα, και η μεγαλύτερη κόρη η Φάνυ, ζήλευαν την Ροουζ και την κακομεταχειρίζονταν. Η Ρόουζ έπρεπε να κάνει όλες τις δουλειές, να σκουπίζει, να σφουγγαρίζει  να πλένει να μαγειρεύει, επίσης να μην την συναντούν άλλοι, και προπάντων άντρες σε ηλικία 

γάμου. Δυο φορές την ημέρα πήγαινε σε μια πηγή, αρκετά μακριά από το σπίτι, με δυο κανάτια για να πάρει νερό.

Μια μέρα ενώ η Ρόουζ γέμιζε τα κανάτια, μια ηλικιωμένη γυναίκα, εμφανίστηκε και της ζήτησε λίγο νερό.

- Ω! Ναι γιαγιά με όλη μου την καρδιά, είπε η Ρόουζ. Ξέπλυνε πολύ καλά το κανάτι, έβαλε δροσερό νερό, και κρατούσε το κανάτι όλη την ώρα, ώστε να πιεί ευκολότερα η ηλικιωμένη γυναίκα.

Η γριούλα της είπε τότε.

- Είσαι τόσο όμορφη, καλή, και ευγενική, που δεν μπορώ να μην σου δώσω ένα δώρο. Γιατί αυτή η γριούλα ήταν νεράιδα, που είχε πάρει την μορφή της φτωχής γυναίκας, για να δει πόσο μακριά θα έφτανε, η ευγένεια αυτού του κοριτσιού.

- Θα σου δώσω λοιπόν δώρο, ότι σε κάθε λέξη που λες, θα βγαίνουν από το στόμα σου, λουλούδια, διαμάντια και μαργαριτάρια. 

Όταν η Ρόουζ έφτασε στο σπίτι, η μητέρα της την μάλωσε επειδή άργησε να γυρίσει.

- Συγνώμη, μητέρα! είπε η Ρόουζ, και λέγοντας αυτά τα λόγια, από τα χείλη της βγήκαν δυο τριαντάφυλλα, δυο μαργαριτάρια, και δυο μεγάλα διαμάντια.

- Τι βλέπω εδώ; Είπε η μητέρα της έκπληκτη. Νομίζω από το στόμα σου, βγαίνουν μαργαριτάρια, και διαμάντια! Πως συμβαίνει αυτό παιδί μου; Ήταν η πρώτη φορά που η μητέρα της, την ονόμασε « παιδί μου»! Η Ρόουζ είπε στην μητέρα της, όλα όσα είχαν γίνει στην πηγή με την γριούλα. Μόλις η Ρόουζ τελείωσε την ιστορία της, η μητέρα τους, φώναξε την Φάνυ.

- Φάνυ θα ήθελες και εσυ, το ίδιο δώρο; ρώτησε η μητέρα τους. Πήγαινε στην πηγή, να πάρεις νερό, και αν μια ηλικιωμένη γυναίκα σου ζητήσει νερό, να της φερθείς καλά. Η Φάνυ δεν ήθελε να πάει στην πηγή, αλλά η μητέρα της την ανάγκασε, να πάει τελικά. Όταν έφτασε η Φάνυ στην πηγή  

και γέμιζε τα κανάτια της με νερό, εμφανίστηκε μπροστά της, μια όμορφη και καλοντυμένη πριγκίπισσα, και να της λέει.

- Μπορείς να μου δώσεις λίγο νερό; 

- Δεν είμαι εδώ, για να σε εξυπερητήσω! Μπορείς να πιεις μόνη σου, είπε η Φάνυ όλο νεύρα, όμως γρήγορα ανακάλυψε, πως η πριγκίπισσα, ήταν η μεταμφιεσμένη νεράιδα. Είχε πάρει την μορφή της πριγκιπισσας, για να δει η αγένεια του κοριτσιού, μέχρι που θα έφτανε.

- Πρέπει τώρα να σου δώσω, ένα δώρο, είπε η νεράιδα, το δώρο αυτό ταιριάζει με τους πολύ κακούς σου τρόπους. Κάθε φορά που θα μιλάς, φίδια και βατράχια θα βγαίνουν από το στόμα σου. Η Φάνυ έτρεξε όσο πιο γρήγορα μπορούσε στο σπίτι της. Η μητέρα της περίμενε με ανυπομονησία, για ένα δώρο της νεράιδας, μεγαλύτερο από αυτό της Ρόουζ, και είπε στη Φάνυ μόλις την είδε.

-Γλυκο μου κορίτσι τι δώρο έφερες; Αλλά την στιγμή που άνοιξε η Φάνυ το στόμα της, δυο φίδια, και δυο βατράχια πετάχτηκαν έξω. Η μητέρα της κατατρόμαξε. 

- Εσυ, κακό κορίτσι είπε η χήρα στην Ρόουζ, εσυ φταις, δεν θέλω να σε βλέπω στα μάτια μου. Και έβγαλε έξω από το σπίτι, την καημένη την Ρόουζ. Η Ρόουζ έφυγε προς το δάσος, έπεσε κάτω από ένα θάμνο, και άρχισε να κλαίει. Ο γιος του βασιλιά έτυχε να περνάει, εκείνη την ώρα. Βρήκε την Ρόουζ να κλαίει με λυγμούς. 

- Ποια είναι η αιτία που κλαις; Ρώτησε ευγενικά.

- Η μητέρα μου με έδιωξε από το σπίτι. Καθώς μιλούσε, από τα χείλη της έπεσαν μαργαριτάρια και διαμάντια. Ζήτησε να του διηγηθεί όλη την ιστορία, και ο πρίγκιπας την ερωτεύτηκε αμέσως. Την οδήγησε στο παλάτι, και εκεί την παντρεύτηκε. Όσο για την αδερφή της, μίσησε τον εαυτό της τόσο πολύ, που η μητέρα της την έδιωξε από το σπίτι. Το κορίτσι περιπλανήθηκε στο δάσος, και κανένας δεν βρέθηκε να την βοηθήσει, και έτσι πεθαίνει μόνη της στο δάσος.

Παλιό παραμύθι από την κεντρική Ευρώπη

Διασκευή: Μ. Καρακιτσιου
Φωτό από εδώ: http://www.luciacampinoti.com/